نقد فیلم خانه دختر

نقد فیلم خانه دختر

نقد فیلم خانه دختر

“فیلم خانه دختر” یکی از بهترین و متفاوت ترین فیلم های جشنواره سی و سوم است.

تقریباً قابل پیش بینی است که فیلمنامه ای از پرویز شهبازی تا چه حد می تواند رئالیستی و درعین حال پرکشش از آب درآید. به لحاظ موقعیت کاراکترهای داستان و فضاسازی، فیلم دور از ساخته های شهرام شاه حسینی و بسیار نزدیک به آثار پرویز شهبازی است. موقعیت دختران دانشجو و نوع روابط آنها یادآور موقعیت مریم در فیلم «دربند» است، اما برخلاف «دربند» که در آن بحران آنچنان جدی و دردناک نیست و داستان بیشتر بر پایه شخصیت هایش بنا شده است در “فیلم خانه دختر” این بار از همان آغازین لحظات درام، شاهد یک گره افکنی اساسی در فیلم هستیم که تا لحظات پایانی فیلم پاسخی به آن داده نمی شود و همین مسئله کشش فیلم را دوچندان می کند. گره داستان بسیار هوشمندانه و غیرقابل پیش بینی است و مخاطب را دچار غافلگیری میکند. پیشرفت روایت و نقش هر یک از شخصیت های اصلی داستان در آشکار شدن بخشی از ماجرا و گشوده شدن بخشی از گره داستان به خودی خود از دیگر نکات مثبت فیلم است. شخصیت پردازی قوی فیلم و اینکه هر یک از این شخصیت ها پیشینه ای دارند از مهم ترین ویژگیهای فیلمنامه است. اجزای درام آن قدر هوشمندانه طراحی شده اند که مخاطب بر صندلی خود میخکوب می شود و در انتظاری جانکاه به سر می برد تا دریابد علت مرگ سمیرا (رعنا آزادی ور) چه بوده است. بازگشت به گذشته و مرور وقایع اتفاق افتاده به جذابیت بیشتر داستان کمک می کند. تعلیقی که در فیلم ایجاد می شود مخاطب را به یاد معمای مرگ الی در فیلم «درباره الی» اصغر فرهادی می اندازد. شاه حسینی دست بر موضوع حساسی گذاشته است و تا مرز خطوط قرمز به جلو رفته است، اما بهتر آن بود که حالا که کارگردان با چنین ظرافتی پیش رفته در پایان نیز به گره گشایی خود جلای بیشتری می بخشید و مخاطب را با ابهام در درک درست واقعه تنها نمی گذاشت. نباید از یاد برد که اصغر فرهادی نیز در «درباره الی» تا حدودی مخاطب را دچار تعلیق می کند و این ابهام تا پایان با او باقی می ماند اما او در بخش هایی از فیلم با کاشت اطلاعات بروز چنین ابهامی را منظقی می کند و پاسخ به سوالات مخاطب را در دل آن اطلاعات قرار می دهد، اما به نظر می رسد در “فیلم خانه دختر” برخی جزییات داستان دچار ابهام ها و معماهایی هستند که تا پایان نیز پاسخ درستی به آنها داده نمی شود، از جمله آنکه چرا پدر سمیرا (بابک کریمی) از همان ابتدا سعی دارد مسئله مرگ دخترش را مسکوت نگاه دارد و تلاشی برای فهم و درک ماجرا نمی کند؟ در بسیاری از صحنه های فیلم اشاره بر پاکدامنی و نجابت سمیرا می شود (مثلاً سرایدار خانه ، مدیر تالار عروسی، دوستان همکلاسی او و …) بارها بر این مسئله تأکید می ورزند پس چرا در نهایت او دست به خودکشی می زند؟ آیا واقعاٌ سمیرا با آنچه دیگران از او می گویند تفاوت دارد یا اتفاقی در برهه ای از زندگی نجابت وی را خدشه دار کرده است؟! آیا مثلاً این امکان وجود دارد که دختر پس از مرگ مادرش مورد تعرض از سوی پدر واقع شده باشد؟ (رخدادی که البته به سبب سانسورهای شدید فیلم دیگر نشانه بارزی از آن در فیلم باقی نمانده است) حتی ابه احتمال زیاد انتخاب نام “فیلم خانه دختر” نشانه ای است بر این مسئله که اتفاقی در همان خانه محل زندگی برای دختر روی داده است و درواقع همان خانه است که منشا نگون بختی او بوده است، خانه ای که حتی خواهر کوچکتر سمیرا نیز در آن با خیال آسوده زندگی نمی کند و ترسی همیشگی در رفتار و نوع نگاهش موج می زند… اینها پرسش هاییست که برای تماشاگر چنین فیلمی پیش می آید و فیلمساز موظف بود با نشانه گذاری های صحیح و کاشت اطلاعات کافی در گذشته دختر و بخش هایی از فیلم این ابهامات را برطرف کند. از دیگر اشکالاتی که بر فیلم وارد است، حذف و خروج ناگهانی شخصیت پریسا (پگاه آهنگرانی) از داستان است. خروج بهار (باران کوثری) از داستان با بازگشت او به شهرش برای تعطیلات منطقی است، اما پریسا که به نظر مصرتر و باهوشتر از بهار می رسد و می تواند نقش مهم تری در کشف راز مرگ دختر داشته باشد به ناگاه از داستان پاک می شود. بازیهای خوب فیلم از دیگر عناصر مثبت آن است. هیچ بازی بدی در فیلم به چشم نمی خورد. حتی فرعی ترین بازیگران در فرعی ترین نقش ها نیز درست در جای خود قرار گرفته اند و همسان با دیگر بازیگران فیلم به ایفای نقش پرداخته اند. حامد بهداد بازی درونی زیبایی از خود ارائه می دهد که موجب مرموزتر شدن کاراکتر منصور می شود و حتی تا میانه های فیلم این تردید برای مخاطب به وجود می آید که آیا او در قتل دختر دست داشته است؟! آیا ممکن است او راز مرگ دختر را بداند؟! همچنین رویا تیموریان در همان چند سکانس یکی از بهترین بازی های دوران بازیگری خود را برجای می گذارد. او ایفاگر نقشی متفاوت است و از عده آن بخوبی برمی آید. پگاه آهنگرانی و بابک کریمی نیز بازی های خوبی دارند و می توان بی تردید “فیلم خانه دختر” را یکی از بهترین فیلمهای این دوره جشنواره به لحاظ بازیگری دانست. درباره “فیلم خانه دختر” می توان صفحه ها نوشت. فیلمی که یکی از قوی ترین فیلمهای جشنواره تا به امروز بوده است اما نوشتن مفصل تر را باید به زمان اکران عمومی فیلم موکول کرد.

 

منتقد : یاسمن خلیلی فرد

منبع : سایت سلام سینما

 

دانلود فیلم خانه دختر