نقد فیلم مادر قلب اتمی

“فیلم مادر قلب اتمی” اثری به کارگردانی علی احمد زاده است که به دلایل نامعلوم ۳ سال توقیف بود. احمد زاده کارگردان فیلم توقیفی دیگری به نام « مهمونی کامی » می باشد که در یک حرکت عجیب، تصمیم به انتشار آنلاین آن فیلم گرفت و عنوان کرد که از تلاشش برای اخذ مجوز خسته شده و قصد دارد این فیلم را بطور مستقیم به مخاطبین ارائه نماید و هزینه اش هم مهم نیست! با اینحال پس سه سال، مجوز اکران فیلم توقیف شده « مادر قلب اتمی » صادر شد تا بالاخره یکی از فیلمهای احمد زاده رنگ اکران را بر پرده سینما شاهد باشد.

ویژگی مهم “فیلم مادر قلب اتمی” ، حرکت کردن مستمر بین فضای سورئال و رئال است بطوریکه نمونه مشابه آن را کمتر در سالهای اخیر در سینمای ایران شاهد بوده ایم. اما مشکل اینجاست که اثر پست مدرن فیلمساز، به حدی آشفته و درهم است که به سختی می توان نشانه هایی از سینما را در آن یافت.

آثار بارزی در تاریخ سینما بوده اند که محتوای اثر نه به صورت سرراست و مستقیم بلکه با مفاهیم کنایه ای و زیبایی شناسی های هنری به مخاطب ارائه شده اند. شاید در این بین بتوان اشاره ای به « مهر هفتم » اینگمار برگمان کرد که طی آن شوالیه هنگام بازی شطرنج با نماینده مرگ که برای گرفتن جا او آمده، به یک شناخت عمیق درباره خود و گیتی پیرامونش دست می یابد. “فیلم مادر قلب اتمی” نیز سعی کرده با وارد کردن شخصیتی که مرز رئال و سورئال را درهم می شکنند، فضایی متفاوت را در سینمای ایران رقم بزند. اما آیا فیلمساز برای به تصویر کشیدن چنین موقعیتی به مرز پختگی رسیده؟ پاسخ قطعا خیر می باشد!

“فیلم مادر قلب اتمی” با حداقل منطق ممکن ساخته شده و آشفتگی و سرگردانی فیلمنامه به حدی است که از روایت کردن یک قصه ساده که محوریت داستان را تشکیل دهد عاجز است. در ابتدای “فیلم مادر قلب اتمی” ، دو دختر وارد داستان می شوند و بی آنکه “فیلم مادر قلب اتمی” بخواهد هدف گذاری مشخصی را برای حضورشان در تصویر مشخص نماید و اصولاً به یک تعریف یک خطی درباره آنان اقدام نماید، به یکباره شخصیت سوم را وارد داستان می نماید تا به واسطه حضور او، مجموعه اتفاقات بی ربط به یکدیگر رخ دهد. اتفاقاتی که در یک فیلمنامه سنجیده، می بایست منجر به شخصیت پردازی بیشتر یا پیشبرد داستان شود اما در “فیلم مادر قلب اتمی” این اصل رخ نمی دهد و این اتفاقات همانگونه که بی ربط آغاز می گردند، بصورت بی سر و ته نیز پایان می یابند؛ بی آنکه بر دانسته های مخاطب افزوده شده باشد.

اوج بی نظمی و آشفتگی “فیلم مادر قلب اتمی” را می توان هنگام ورود مرد جوانی ( با بازی محمدرضا گلزار ) دانست که مسیر داستان را از حالت رئال خارج کرده و به سورئال سوق می دهد. اگر تا پیش از ورود وی “فیلم مادر قلب اتمی” بطور کامل گنگ و نامفهوم بود، پس از ورود به آشفته بازار غیرقابل تحملی مبدل می گردد که دیالوگ های بی ارتباط اعم از ورود به سوریه گرفته تا بمب اتم و بدل صدام حسین و موارد اینچنینی، در آن شکل می گیرد که ظاهراً دغدغه شخصی فیلمساز بوده اما بی آنکه تلاشی برای تبدیل این ایده های خام به موقعیت در فیلمنامه کند، به همان شکل خام آنها را از زبان شخصیت های داستانش روایت می کند و از این شاخه به آن شاخه می پرد در صورتی که ارتباط مشخصی بین این مفاهیم وجود ندارد؛ یا حداقل شاید برای خود فیلمساز تداعی گر مفاهیم مشخصی است.

بازی بازیگران “فیلم مادر قلب اتمی” نیز چنگی به دل نمی زند و می توان حضور آنان را از جمله بدترین نقش آفرینی شان در دوران بازیگری دانست. متاسفانه “فیلم مادر قلب اتمی” هیچ موقعیتی در اختیار بازیگرانش قرار نداده تا بتوان درخشش آنها را در تصویر مشاهده نمود. اکثر دقایق “فیلم مادر قلب اتمی” در ماشین به بگو مگو و دیالوگ های عجیب و غریب که در آن مایکل جکسون و پینک فلوید (!) هم مشاهده می گردد گذشته و دقایقی هم که “فیلم مادر قلب اتمی” در ماشین نیست، بازیهای کنترل نشده ای را از بازیگران شاهد هستیم که ناامیدی مان درباره “فیلم مادر قلب اتمی” را تکمیل می نماید.

علی احمد زاده قصد داشته تا با در کنار هم قرار دادن موقعیت های کاملاً نامتجانس در کنار یکدیگر، به یک پختگی در روایت دست یابد و اثری در قالب پست مدرن را روانه سینما نماید که چه در فرم و چه در محتوا متمایز باشد. اما عدم تسلط فیلمساز چه در فرم و چه در محتوا، فاجعه ای را رقم زده که مخاطبِ هدفش مشخص نیست. “فیلم مادر قلب اتمی” نه می تواند قشر سخت پسند سینما که آثار سورئال فیلمسازان مطرح جهان را در دست دارد راضی نماید و نه مخاطب عام سینما که به دنبال شنیدن یک قصه ساده در سینماست. در “فیلم مادر قلب اتمی” به یکباره صدام حسین ظاهر می شود و کمی قبل لبنان و بن لادن و … امروز به سختی می توان اثری در قامت “فیلم مادر قلب اتمی” را در سینماهای جهان روی پرده عریض سینما یافت.

منبع : سایت مووی مگ

منتقد : میثم کریمی

—> دانلود فیلم مادر قلب اتمی <—

نقد فیلم مادر قلب اتمی