نقد فیلم مالیخولیا

نقد فیلم مالیخولیا

نقد فیلم مالیخولیا

مالیخولیا ، آخرین ساخته مرتضی آتش زمزم، روایتی غیر منطقی دارد و از این روش می خواسته مالیخولیای افراد را به تصویر بکشد. افرادی که دچار دو گانگی شخصیتی شده اند. اما “فیلم مالیخولیا” شتابزدگی در روایت دارد. شتابزدگی کنترل نشده ای که دل مخاطب را می زند. “فیلم مالیخولیا” روایتی مبهم را پیش گرفته است که با داستان هم خوانی ندارد. بی دلیل از صحنه ای به صحنه دیگر کات می خورد. کارگردان هدف مشخصی برای اینکار دارد : نشان دادن ذهن افرادی که دچار این بیماری هستند. اما این روند باید منطقی شکل بگیرد. ولی اینجا ما هیچ روند منطقی ای نمی بینیم. از همان بیست دقیقه اول خط روایی پاره می شود.  “فیلم مالیخولیا” به قهقرا می رود و باز می گردد. انگار ما داریم سکانس های به هم چسبیده ای را می بینیم که هیچ ربطی به هم ندارد. شخصیت ها مدام در حال تغییر کردن است. و ما نمیفهمیم کدام واقعیت دارد و ما کدام را باید باور کنیم. در انتها میبینیم که محمد رضا هدایتی تلفن را جواب نمی دهد و تیتراژ بالا می آید. انگار همه چیز حل شده. اما “فیلم مالیخولیا” به هیچ گره گشایی ای نمی رسد. و خود مخاطب بعد از دیدن فیلم دچار مالیخولیا می شود. نشان دادن مالیخولیا در کنار حفظ انسجام باید شکل بگیرد. نه یک روایت مبهم که هیچ نتیجه ای از آن حاصل نمی شود. از جایی به بعد مخاطب فقط سوال در سر دارد و به هیچ کدام از سوال ها پاسخ داده نمی شود. تنها چیزی که می فهمد این است که یکی از پرسوناژ ها دچار بیماری ای ایست. و تمام چیز هایی که ما می بینیم توهم های یکی از شخصیت هاست. شاید بتوان فهمید که این توهم ها برای ذهن شخصیتِ لیلا اوتادی است. اما گسترشی که در “فیلم مالیخولیا” دیده میشود و توهم های متعدد و پی در پی را نمی توان به یک فرد تعمیم داد. نویسنده باید در پردازش توجه بیشتری می کرد. تا مالیخولیا بصورت منطقی به مخاطب انتقال یابد. نه اینکه در انتها خودِ مخاطب نیز با مالیخولیا از سالن خارج شود.

بازیِ بازیگران “فیلم مالیخولیا” قابل قبول نیست. و بازی های بشدت مصنوعی و بیش از حد اغراق شده و سطحی ، تاثیر گذار نیستند. و این بخش عمده اش مربوط به فیلمنامه است. زیرا مخاطب نمی داند باید دقیقا چه شخصیتی را بازی کند. شخصیت پردازی در قصه مشخص نیست. و همه شخصیت ها شبیه هم هستند. و همین روند داستان را در کنار مبهم بودن یکنواخت می کند. کارگردان باید به پلان های ضبط شده توجه بیشتری می کرد. تا اشتباهات خیلی سطحی در “فیلم مالیخولیا” رخ ندهد. مثلا تا جایی که همه میدانند مرده نفس نمی کشد.

لرزش ها اضافی در “فیلم مالیخولیا” بی کاربرد هستند و دوربین روی دست بی منطق است. اما نماهای انتخابی هوشمندانه است. و فیلمبرداری کار با کمک کارگردان می توانست ، خیلی بهتر باشد. اما نکته ای مثبت در فیلم طراحی صحنه و لباس فیلم است. که با فضا همخوانی دارد و به دل می نشیند. جدای از اینها “فیلم مالیخولیا” چند پلان مجذوب کننده هم داشت. برای مثال قسمتی که دو موتور سوار شیشه ماشین را خرد می کنند. یکی از جذابیت های “فیلم مالیخولیا” است.

در کل فیلم مالیخولیا فیلمی است که دچار ابهام زدگی شده و روایت منطقی را از دست داده است.

 

منتقد : هومن نشتائی (امتیاز ۴ از ۱۰)

منبع : سایت نقد فارسی

 

—>  دانلود فیلم مالیخولیا  <—